assessment of the architectural concept of places of worship during the Medes era in Noushijan Tappe, Zarbolagh and Tappe Ozbaki

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor, Department of Building Restoration and Historical Structures, School of of Architecture, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran.

2 Assistant Professor, Archeology Research Institute, Cultural Heritage and Tourism Research Institute, Tehran, Iran.

3 Master of Architectural Studies, Department of Building Restoration and Historical Structures, School of Architecture, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran.

Abstract

The Medes are known as the first unified and central government of Iran. The historiography of this government faces many uncertainties, but there is no doubt that they were able to establish a unified government in Iran for the first time. The Median period is one of the least well defined periods of Iranian Archeology and Architecture. To speak of Median Art means, first of all, mentioning the huge gaps in our knowledge of Median history. However, architecture in the Medes Dynasty is surrounded with ambiguity due to limited explorations and ambiguous dates. An important part of the Medes architecture is devoted to places of worship. The central shrine of Noushijan Tappe is one of the most important ritual spaces of the Medes, and as a result of excavations and observation of the fillings, it was found that this shrine was sealed without the slightest damage. Further excavations in the territory of the Medes, revealed other sites with the same conditions as Noushijan Tappe. It was believed that these shrines had a similar fate as the central shrine of Noushijan Tappe. In this research, which is based on a descriptive-analytical method and a case study, with the aim of studying architecture from the concept of design to the function of ritual spaces of the Medes, an architectural comparison is made between  the central shrine of  Noushijan in Malayer, Zarbolagh shrine in Aliabad Qom and Ozbaki shrine in Nazarabad, in order to reach a design pattern specific to  these places of worship. The research concludes that most of the religious buildings built at the time of the Medes Empire were blocked during the Achaemenid rule. The Achaemenids only hindered access to the Medes places of worship and did not destroy them. It seems that the (XPh) inscription of Xerxes and the law against atheistic religions in the Achaemenid period caused these shrines to be blocked. We find that these religious buildings used a special architectural pattern and this pattern is repeated in different forms in most of the religious buildings constructed under the rule of the Medes. It is understood that while the function and architectural concepts remain the same in these buildings, each shows a different architectural design. The architects of that period designed the building in such a way that the sacred space is separated from the main building. Not everybody was allowed into the sacred parts, and those who wished to enter had to wait beforehand in a spare room.  Some constructs had a window built in the spare room that gave the person-in-waiting a view to the sacred room.  Unfortunately, some of the religious buildings of this historical period were destroyed after many years, which made it difficult to identify this architectural concept in them. Finally, the paper will highlight similarities between the western shrine of Noshijan Tappe and Vasun stone building in Kahak and Takhcharabad shrine in Birjand and Hajikhan shrine in Famenein with the above sites.

Keywords

Main Subjects

References

آموزگار، ژاله (1371)، دیوها در آغاز دیو نبودند، کلک، شماره 30، ص16-24
استروناخ، دیوید، و رف، مایکل (1390)، نوشیجان 1، ترجمة کاظم ملازاده. همدان: انتشارات دانشگاه بوعلی سینا
بریان، پی‌یر (1391)، تاریخ هخامنشیان از کوروش تا اسکندر، تاریخ شاهنشاهی ایران، ترجمه مرتضی ثاقب‌فر، جلد دهم، بخش اول، انتشارات توس.
دانا، محسن (1394)، گزارش مقدماتی کاوش در تپه‌ی تخچرآباد بیرجند: محوطه‌ای از آغاز دوران تاریخی در شرق ایران، پژوهش‌های باستان‌شناسی مدرس، شماره 12 و 13، سال ششم و هفتم،59-72
دیاکونوف، ا.م. (1395)، تاریخ ماد، مترجم کریم کشاورز، چاپ11، چاپ اول 1345، تهران، انتشارت علمی فرهنگی
سامی، علی (1389)، تمدن هخامنشی، جلد اول، چاپ دوم، تهران، سمت
عبدی، کامیار (1399)، "اردشیر اول بر تخت خشایارشا: چگونه یک مشاهده باستان‌شناختی بر دانش تاریخی ما می‌افزاید؟"، در جهان هخامنشیان، گردآورندگان جان کرتیس و سنت جان سیمپسون، ترجمه خشایار بهاری، تاریخ هنر و جامعه در ایران باستان، چاپ اول، تهران، نشر فرزان روز.
گوپنیک، هیلاری، و راثمن، میشل (1396)، در مسیر شاهراه، ترجمه محمدامین میرقادری، هادی صبوری، مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی محمدی‌فر، یعقوب، و حبیبی، حسین (1395)، کرکنس‌داغ، کلنی مادی یا شهری فریگی؟. جستارهای باستان‌شناسی ایران پیش از اسلام, 1(2), 1-16.
مجیدزاده، یوسف (1382)، گزارش سومین فصل حفریات در محوطه باستانی ازبکی، تهران، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، پژوهشکده باستان‌شناسی
مجیدزاده، یوسف (1389)، کاوش‌های محوطه باستانی ازبکی، جلد اول: هنر و معماری، تهران، سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری
ملازاده، کاظم (1390)، مطالعه معماری مذهبی دوره ماد و تداوم آن تا دوره اشکانی بر اساس داده‌های باستان‌شناسی به دست آمده از نوشیجان و قومس. پژوهش های باستان‌شناسی ایران, 1(1), 123-136
ملازاده، کاظم، و محمدیان منصور، صاحب (1390)، مطالعه و معرفی شیوه بدیع طاق‌زنی دوره ماد در تپه نوشیجان ملایر. مطالعات باستان‌شناسی (دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران), 129-148
ملازاده، کاظم (1396)، باستان‌شناسی ماد، چاپ سوم، تهران، سمت
ملکزاده، مهرداد (1382)، بنای سنگی زاربُلاغ، نیایشگاهی(؟) از دوره ماد: گزارش بازدید و بررسی مقدماتی، باستان‌شناسی و تاریخ، سال17، شماره2، ص52-64.
ملکزاده، مهرداد (1383)، "بنای سنگی واسون کهک، سازه‌ای از دوره ماد(؟)، گزارش بازدید و بررسی مقدماتی، باستان‌شناسی و تاریخ، سال18، شماره2، 42-51
همتی ازندریانی ،اسماعیل، و ملکزاده ،مهرداد، و ناصری صومعه،حسین (1398)، گزارش مقدماتی فصل اول کاوش نجات بخشی در محوطه‌ی «حاجی‌خان» فامنین-استان همدان معبد و نیایشگاهی نویافته از دوره‌ی مادها. پژوهش های باستان‌شناسی ایران, 91-110 Abdi, Kamyar (2007), the ‘Daivā’ Inscription Revisited, Nāme-irān-e Bāstān, 6/1&2, 45-74.
Dandamayev, M.A (1976), Persian unter den ersten Achämeniden, Wiesbaden, übersetzt von heinz-dieter pohl Dandamaev.M. and Lukonin. VG (2004), the culture and social institutions of ancient iran, Cambridge.
Herzfeld.E (1947), Zoroasterand his World, Vol 1. Princeton
Malekzadeh, M., Saeedyan, S. D., & Naseri, R. (2014). Zar Bolagh: a late Iron Age site in Central Iran. Iranica Antiqua, 49, 159-191.
Mohamadifar, Y. Sarraf, M, R. Motarjem, A. (2015). A PRELIMINARY REPORT ON FOUR SEASONS OF EXCAVATION AT MOUSH TEPE, HAMEDAN, IRAN, Iranica Antiqua 50: 231-248
Olmstead.A.T, (1948), History of the Persian empire, the university of Chicago press.
Srtonach, D. (1967), Urartian and Achaemenian Tower Temple, Journal of Near Eastern Studies 26: 278-288.
Stronakh, D and M.Roof, (2007), “Nush-i Jan 1: The major Buildings of The Median Settlement”, Biritish Institute of Persian Studise, Peeters, london.
Xin, W. and Lecomte, O., (2012). Clay sealings from the Iron Age citadel at Ulug Depe. Archäologische Mitteilungen aus Iran und Turan, 44, pp.313-328.
Journal of Fine Arts: Architecture & Urban Planning
Volume 27, Issue 3
September 2022
Pages 59-72

Files

Share

How to cite

Statistics