حجت, ع. (1391). سنت و بدعت در آموزش معماری. تهران: دانشگاه تهران.
سیف, ع. (1386). روانشناسی پرورشی نوین: روانشناسی یادگیری و آموزش. تهران: دوران. صدرام, و. (1392). تقلیددرست،پیشنیازخلاقیت،یادگیری تقلیدی در آموزش فرایندطراحی معماری. صفه, 76,صص 5-16.
فتحی, م. (1398, 86-100). نظریه سازنده گرایی اجتماعی و دلالتهای آن برای فرایند یادگیری و تدریس. پویش در آموزش علوم انسانی, 15.
فرضیان, م. کرباسی, ع. (1393). "دستساختهها-تجربة شخصی"یادگیری از راه ساختن در آموزش معماری. هنرهای زیبا,صص 87-96.
گیج, ا. (1374). مبانی علمی هنر تدریس. تهران: انتشارات مدرسه.
لاوسون, ب. (1384). طراحان چگونه میاندیشند؟. (ح. ندیمی) تهران: دانشگاه شهیدبهشتی.
لاوسون, ب. (1395). طراحان چه میدانند؟. (ح. ندیمی, ف. شریعتراد, & ف. باقیزاده, مترجم) تهران: دانشگاه شهیدبهشتی.
محمودی, س. (1378). آموزش روند طراحی معماری. هنرهای زیبا, 4و5,صص 73-81.
Archer, L. (1979). The Structure of the Design Process,Design methods in Architecture. London: LundHumphries.
Bartlett, F.(1932). Remebering. Cambridge: Cambridge Unvirsity Press.
Brawne, M. (2003). Architectural Thought:The Design Process and the Expectant Eye.
UK:Architecural Press of Elsevier.
Christensen, B & Ball, L .(2016). Creative analogy use in a heterogeneous design team: The pervasive role of background domain knowledge. Design Studies, 46,38-58.
Cross, N .(1984). Development in Design Methodology. London: John Wiley & Sons Ltd.
Cross, N. (2006). Designerly ways of kniwing. Design studie, 95-103.
Demirbas, O & Demirkan, H .(2003). Focus on architectural Design pricess through learning styles.
Design Studies, 437-456.
Dorst, K. (1997). Describing Design: a Comparison of Paradigms. Netherland: Rotterdam.
Goldschmidt, G & William, P. (2004). Design Representation. New York: Springer doi.
Idi, D & Khaidzir, K. .(2015). Concept of creativity and innovation in architectural design process.
International Journal of Innovation,Management and Technology, 6(1),16.
Jonassen, D .(1999). Designing consructivist learning environments. Instructional design theories and models: A new paradigm of instructional theory, 215-239.
Kurt, S. .(2009). An analytic study on the traditional studio enviroments and the use of the constructivist studio in the architectural design education. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 401-408.
Kvan,T.(2005). Studio teaching without meeting. Presented at the Conference on Computer Aided Architectual Design in Asia.
McMahon, M & Kiernan, L.(2011). Beyond the studio: collabration and learning outside the formal desing studio. Design Studies.
Polatoglu, C & Vural, S. (2012). As an educational tool the importance of informal studies/studios in architectural design education; case of walking Istanbul 1&2. Procedia-social and Behavioral, 480-484.
Salama, A. .(2005). Skill-Based/Knowledge-Based Architectural Pedagogies: Toward an Alternativefor Creating Humane. Salama, A., & N. Wilkinson, e .(2007). Design Studio Pedagogy: Horizons for the Future. Gateshead: UK: The UrbanInternational Press.
Schon, d. (1983). The Reflective Practitioner:How Professionals Think Action. USA: Basic Books.
Schon, D. (1987). Educating the reflective practitioner: Toward a new design for teaching and learning in the professions. San Francisco: CA, US: Jossey-Bass.
Shaffer, D. .(2003). The Design Studio:A Promising Model for Learning to Collaborate:Thoughts in Response to Hall,Star,and Neminrovsky.In T.Koschmann,R.HII,&N. Computer Support for Collaborative learning, 2, 223-228.
Simon, H. (1969). The structure of ill-formed problems. Artificial, 181-201.
Walsh, D., Foley, K., Glare, P., & et al .(2009). Palliative medicine. PhiladelPhia: W.B. Saunders.
Westwood, P. (2008). What eachers need to know about teaching methods. Camberwell, Vic.:ACER Press.
Wiggins, G., & McTighe, J .(2005). Understanding by Design. USA: ASCD publications. Woolfolk, A. .(2001). Educational Phychology. boston: Allyn&Bacon co press, 44-