TY - JOUR ID - 65698 TI - تبیین نسبت رابطه انسان و مکان در فرآیند طراحی معماری با رویکرد پدیدارشناسی JO - نشریه هنرهای زیبا: معماری و شهرسازی JA - JFAUP LA - fa SN - 2228-6020 AU - نگین تاجی, ٌصمد AU - انصاری, مجتبی AU - پورمند, حسن علی AD - دانشجوی دکتری معماری دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس AD - دانشیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 22 IS - 4 SP - 71 EP - 80 KW - پدیدارشناسی KW - هستی شناسی KW - شناخت شناسی KW - فرآیند طراحی KW - روح مکان KW - حس مکان DO - 10.22059/jfaup.2018.200203.671327 N2 - طراحان در صورت استفاده مؤثر از رابطۀ انسان و مکان در خلق فضا می‌توانند محیط‌های با‌معنا و با‌هویت بیافرینند. پدیدارشناسی به دلیل داشتن قابلیت شناخت رابطۀ انسان و مکان می‌تواند به طراحان در فرآیند طراحی کمک کند. روش‌تحقیق این مقاله توصیفی-تحلیلی و ابزار جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای بوده است. هدف این تحقیق چگونگی استفاده از نگرش «پدیدارشناسی» در فرآیند طراحی است. پدیدارشناسی مکان دو رویکرد هستی‌شناسی و شناخت‌شناسی را در بر می‌‌گیرد، هستی‌شناسی بیشتر دید مکانی دارد و به دنبال معنای‌مکان یا زیست‌جهان (روح‌مکان) می‌باشد، و شناخت‌شناسی بیشتر نظرگاهی انسانی به موضوع دارد و به دنبال چیستی‌مکان یا تجربۀ‌زیسته (حس‌مکان) است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد در مراحل اولیۀ فرآیند طراحی (شناخت مسئله) از هر دو رویکرد «پدیدارشناسی‌مکان» می‌توان استفاده کرد. در این مرحله به‌کارگیری روح‌مکان به عنوان راهنمای طراحی در فرآیند طراحی هم امکان‌پذیر و هم الزامی می‌باشد؛ و از حس‌مکان می‌‌توان با مشارکت ذی‌نفعان برای ایجاد ظرفیت ارتباط مؤثر بین فرد و مکان در فرآیند طراحی استفاده کرد. علاوه بر این، برای آموختن از فرآیند طراحی و همچنین بهبود ارتباط طرح با کاربر واقعی، می‌توان رویکرد شناخت‌شناسی پدیدارشناسی را بکار گرفت. در این حالت، میزان موفقیت طرح در آفرینش حس مکان پس از بهره برداری مورد سنجش قرار می‌گیرد. UR - https://jfaup.ut.ac.ir/article_65698.html L1 - https://jfaup.ut.ac.ir/article_65698_c27d62fe4c7c04dc8c33741e370a2b82.pdf ER -