%0 Journal Article %T تبیین مفهوم آستانگی در بر هم‌کنش درون و بیرون محدوده‌ها در معماری %J نشریه هنرهای زیبا: معماری و شهرسازی %I دانشگاه تهران دانشکدگان هنرهای زیبا %Z 2228-6020 %A علی نیای مطلق, ایوب %A شکوری, رضا %A عینی فر, علیرضا %D 2020 %\ 06/21/2020 %V 25 %N 2 %P 31-42 %! تبیین مفهوم آستانگی در بر هم‌کنش درون و بیرون محدوده‌ها در معماری %K محدوده %K درون %K بیرون %K آستانگی و گُذار %R 10.22059/jfaup.2020.304505.672477 %X تبیین محدوده در معماری به مثابه ایجاد یک «درون» درمیانه «بیرون» است، از آنجا که پیوند با «بیرون» در یک محدوده گریزناپذیر است، می‌تواند منجر به محاق رفتن حیثیت «درون» محدوده شود. تلقی آستانگی به مثابه سازوکاری در دیالکتیک درون و بیرون به منظور تبیین حدود مکان‌ها، مجموعه‌ای از مهمترین یافته‌های این تحقیق را رهنمون می‌شود.  نقطه‌ی عزیمت در تدوین چارچوب نظری  این پژوهش، این پرسش اساسی است که چگونه کاربست مفهوم آستانگی می‌تواند منجر به تبیین حدود مکان در معماری شود. رویکرد پژوهش در این مقاله کیفی و با روش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر استدلال منطقی انجام شده است. برای این منظور پس از تعریف محدوده و تحلیلِ برهم‌کنشِ درون و بیرون، از طریق تحلیل مفهوم لیمینالیتی[i] به ارائه یک مدل نظری جهت احصاء حدود مکان،‌ اشاره خواهیم داشت. نتایج نشان می‌دهد که موضعِ «گذار» در سازوکار آستانگی تعیین‌کننده‌ی حیثیت انفصالی و اتصالی کرانه‌های یک محدوده است که ذیل بینش مراتبی در این مقاله، سه حالت تقابلی، تعاملی و متعالی را در ارتباط میان محدوده‌ها فراهم می‌آورد حالت‌های مذکور، به سبب نوع مطالبه خود از معماری نقش‌های متفاوتی را به مولفه‌های برسازنده‌ی محدوده مکانی تخصیص داده که می‌توانند تجربه در درون بودن کامل(یگانگی) تا بیرون بودن(بیگانگی) را در مدرِک، ایجاد و معیارهایی برای بسط محدوده‌ها مشخص کنند. [i] Liminality. %U https://jfaup.ut.ac.ir/article_81451_d11ff0d236ad0683924004f593fb8baf.pdf