%0 Journal Article %T تبیین مولفه‌های موثر در احیاءگری مسکن (مورد پژوهی بالکن) %J نشریه هنرهای زیبا: معماری و شهرسازی %I دانشگاه تهران دانشکدگان هنرهای زیبا %Z 2228-6020 %A طیبی خواه, صنم %A بخارائی, صالحه %D 2019 %\ 12/22/2019 %V 24 %N 4 %P 93-107 %! تبیین مولفه‌های موثر در احیاءگری مسکن (مورد پژوهی بالکن) %K مسکن %K مطلوبیت %K محیط احیاءگر %K محیط طبیعی %K فشار روانی محیط %K بالکن %R 10.22059/jfaup.2020.303067.672461 %X زندگی در نواحی شلوغ شهری و خانه‌های حداقلی، و مواجهه با استرس در طولانی مدت، سلامتی جسمی و روانی شهروندان را تهدید می‌کند. در این راستا، محیطی که با دور کردن فرد از زندگی روزمره امکان استراحت، پاک‌سازی ذهن و تمدد اعصاب را فراهم آورد، محیطی مطلوب بشمار می‌آید که علت آن برخورداری از قابلیت «احیاء» است. مطالعات بسیاری بر قابلیت احیاءگری «طبیعت» اشاره دارد چراکه تماس با طبیعت می‌تواند موجب بهبود استرس و تجدید قوای ذهن شود. پژوهش حاضر به روش کیفی، از طریق مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته با 100 نفر از ساکنین دو مجموعۀ مسکونی در تهران، نشان می‌دهد بالکن در عرصۀ مسکن به عنوان یک فضای نیمه‌بازِ پیونددهندۀ درون و بیرون، در صورت برخورداری از برخی کیفیت‌های فضایی ، می‌تواند از قابلیت احیاءگری بالایی برخوردار باشد. بر اساس نتایج این پژوهش وسعت بالکن -- به شرط امکان استقرار مبلمان کافی و امکان انجام فعالیت در آن، عمق بالکن -- به شرط تامین محرمیت نسبی—و موقعیت بالکن از سطح زمین—به شرط تامین دید و منظر مناسب، قابلیت احیاگری بالکن را بطور قابل توجهی افزایش می دهد نتایج این پژوهش ضمن آشنا کردن معماران و طراحان محیط با موضوع احیاءگری، آنان را نسبت به لزوم ارتباط با طبیعت از طریق تخصیص سطوح مناسب به بالکن در ساختمان‌های مسکونی حساس می‌نماید. %U https://jfaup.ut.ac.ir/article_79617_b705a902accc9cb6c92209497a262836.pdf