%0 Journal Article %T تحلیل محیط سیاست‌گذاری کلان طرح راهبردی-ساختاری (جامع) تهران %J نشریه هنرهای زیبا: معماری و شهرسازی %I دانشگاه تهران دانشکدگان هنرهای زیبا %Z 2228-6020 %A جلیلی, سید مصطفی %A کاظمیان, غلامرضا %D 2016 %\ 03/20/2016 %V 21 %N 1 %P 29-40 %! تحلیل محیط سیاست‌گذاری کلان طرح راهبردی-ساختاری (جامع) تهران %K محیط سیاست‌گذاری شهری %K مدیریت شهری تهران %K طرح جامع تهران %K توزیع قدرت نامتعادل %R 10.22059/jfaup.2016.59687 %X درخشش و موفقیت شهرها، حاصل فرایندهای پیچیده سیاست‌گذاری در زمانی مشخص بوده و محیط سیاست‌گذاری کلان هدایت‌کننده طرح‌های توسعه شهری می‌تواند بستری برای این موفقیت‌ها فراهم کند. پژوهش حاضر بر تحلیل محیط سیاست‌گذاری کلان هدایت‌کننده طرح جامع تهران در دوره 1390 – 1376 متمرکز شده و بدین منظور مدل تحلیلی تحقیق طراحی و بر آن اساس، نمونه مطالعاتی تحلیل­شده است. یافته‏های این پژوهش که از طریق 22 مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با نخبگان حوزه مدیریت شهری گردآوری شده، نشان می‏دهد که محیط سیاست‌گذاری طرح جامع تهران در این زمان به دلایل رویه‌ای مختلفی چون: سازوکار قدرت نامتوازن در نهاد مشترک و در جریان تصویب طرح جامع، قدرت و خاصیت تحمیل‏شوندگی بالای نظام بوروکراتیک شهرسازی، تفسیرپذیری غیرمتناسب طرح جامع و به خصوص طرح‏های تفصیلی با شرایط اجرایی موجود، رقابت بین سازمان‌های دولتی و شهرداری تهران، تضعیف و انحلال نهاد مشترک، از فضای فهم مشترک نیازهای شهری میان نهادهای قدرت شهری در اواخر دهه 70 به فضای منفی رقابت‏های غیرشفاف و آسیب‌زا برای منافع شهر در نیمه دوم دهه 80 حرکت کرده است. بنابراین محیط سیاست‌گذاری کلان طرح جامع شهر تهران در وضعیت عدم تعادل و بی‌ثباتی بوده و این شرایط عدم تعادل، به تحقق پذیری اهداف طرح خدشه وارد کرده و موجب تضعیف مدیریت شهری تهران شده است.   %U https://jfaup.ut.ac.ir/article_59687_78678c76ee2582da7e86891f682c6f2f.pdf